Eldo - Polamany Ludzik текст песни

Probowali odnalezc swoj spokoj w szczesciu nawzajem
Nie mieli wspolnych marzen, chociaz od zawsze byli razem.
Jeden niedostepny, pochloniety wciaz mysleniem,
Drugi slepy i gluchy, zajety do przodu pedzeniem.
Czasem ten pierwszy wyciagal dlon, bo sie martwil,
Ten drugi uwierzyl, ze sobie poradzi sam z tym,
Okielzna swiat, rozum nie moze miec barier,
Uwierzyl, ze sam da rade, sam bedzie swoim swiatlem.
Pierwszy tupal ze zlosci, gdy nieodpowiedzialne dziecko
Wiedzialo co jest sluszne i tak wybralo szalenstwo.
Zalewal swiat lzami, topil w rozpaczy,
Ten drugi robil wciaz zle, mimo wiedzy, ze go straci.
Taka ludzka natura, ze mozemy miec dobry przyklad,
A i tak potrafimy tylko zle wybrac.
Robimy mnostwo bledow, tracimy glowe dla zmyslow,
Chcemy byc coraz mocniejsi, myslimy, ze to droga mistrzow.
Ten drugi tez tak myslal, czcil swoja wolnosc,
Od kilku tysiecy lat ciagle mieszkaja obok.

Ten pierwszy wskazal mu droge, pokazal sposob,
Dal srodki na to, zeby mogli w koncu spotkac sie kiedys.
Mowil do niego czesto i spokojnie sluchal,
Wymagal tylko wiernosci i tylko jego kochal.
Ten drugi kochal zycie, chcial byc szczesliwszy niz lepszy,
Myslal o swym przyjacielu tylko, gdy ponosil kleski.
Mowil do niego ze lzami plynacymi z oczu,
Prosil o spokoj, by pokazal mu na kryzys sposob.
Ten pierwszy wciaz pomagal, wciaz ufal,
Wciaz dawal mu znaki i pomagal drogi szukac.
Ten drugi, gdy tylko wyschly lzy, robil wszystko by oszukac
I dalej uciekal w swoje sny o chmurach.
Chcialby isc prosto, w druga strone prawdy
Nie szukal spokoju, lecz luzu i slawy.
Dziwnie dzialamy, nie slyszac slow przyjaciol,
Mimo mocy rozumu, nie umiemy pokonac strachu przed samotnoscia,
Dusi nas makrokosmos, tracimy zycia ostrosc, psuje nam go pozorna wolnosc.
Ten drugi dla blasku chwili stracil glowe, pierwszy pelen szczescia,
To zwiazek w jedna strone.