Nynke Laverman - De Frou Oan It Finster текст песни

Nea giet de poarte iepen. Te heech foar har it finster
Om mear te sjen fan d' ierde as in fiere dize:
It wetter, yn blauwe bogen, omearmet it bosk en glinstert
Mei reeen dy't rank en fugels dy't read ut grien ferrize.

Fan it libben kin sy neat beskriuwe,
Mar moai moat it weze, want fjoerich baarnt der in begearen;
In langstme om earmen te fielen en lippen te priuwen.
Har tutsjen fynt neat as d'eigen skouder: run en koel en tear