Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν' η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πώς σ' έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
και γω μέσ' στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία
πώς η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Мои губы сухие и жаждущие
ищут воду на асфальте
машины проезжают мимо меня
и ты говоришь мне, что нас ждет буря
и ты тащишь меня в сырой кабаре
Мы идем вместе по одной дороге
но наши клетки разделены
мы ходим по волшебному городу
я больше не хочу знать, чего мы ищем
достаточно, чтобы ты подарила мне два поцелуя
Ты играешь со мной в рулетку и проигрываешь
в страшной сказке
теперь мой голос - голос насекомого
моя жизнь - вьющееся растение
ты режешь меня и бросаешь в пустоту
Как нужда становится историей
как история становится молчанием
почему ты смотришь на меня, Роза, онемевшая
прости меня, что я не понимаю
что говорят компьютеры и цифры
Моя любовь из угля и серы
как время изменило тебя так
машины проезжают над нами
и я сплю на твоем плече голодный
Как нужда становится историей
как история становится молчанием
почему ты смотришь на меня, Роза, онемевшая
прости меня, что я не понимаю
что говорят компьютеры и цифры