Utan sömn i evig tid, under iskall vintermåne
Utan värme i denna kropp jag bär
Mitt väsen vittrar sönder
I jakt på levande kött
Jag förnimmer en bättre tid
Som fanns före alltig dött
En tid då skogen vacker var
Natur och man i harmoni
Men vi äro evigt dömda till
Existens, från lycka och syfte fri
Evigt levande, evigt död
Без сна в вечном времени, под ледяной зимней луне,
Без тепла в этом теле, которое я ношу.
Мое существо разрушается
В поисках живой плоти.
Я чувствую лучшие времена,
Прежде чем все умерло.
Время, когда лес был красочным,
Природа и человек в гармонии.
Но мы навечно осуждены на
Существование, свободное от счастья и цели.
Вечно живые, вечно мертвые.
| 1 | En Sista Vandring |
| 2 | Ve er |
| 3 | Dråpsnatt |
| 4 | I Denna Skog |
| 5 | Ett Sista Andetag |
| 6 | En besvuren plats |
| 7 | Fader Frost |
| 8 | Orostider |
| 9 | Mannen i min Spegel |
| 10 | En ensam sol går ner |