Edyta Geppert - Serenada текст песни

Zatrzymala mnie rusalka w srebrnym lustrze wod
Rozpuscila wlos zielony - niech nim igra ton
I spytala szmerem wody po co tak spiesze don?

Poki smutek nie zamieszkal w mym powszednim dniu
Moge tworzyc obraz szczescia z marzen i ze snow
Poki na mych uczuc lake nie padl zaden cien
Tylko slonce, tylko gwiazdy i swiateczny dzien.

Nie rozstrzygnie biedne serce watpliwosci tej
Czy on bardzo kocha jeszcze, czy juz troche mniej?

Kto nauczy, kto podpowie, czego trzeba by,

By radosci nam spod powiek nie zabraly lzy,
By w powodzi slow slodzonych i drobniutkich klamstw
Chocby drobna czastka nieba pozostala w nas.

Nie doradza zadne medrce, ktora sciezka isc,
Nie wywrozy mi napredce akacjowy lisc
Nie wie sowa rosochata, zatopiona w snie
Czy ma racje ta rusalka, ze niepokoi mnie.

W trwodze bije biedne serce echem piesni tej
Czy on bardzo kocha jeszcze, czy juz troche mniej?
Czy troche mniej?