Λες δεν με θέλεις
Λες πως λυπάσαι
Προσπάθησα να 'μαι η αγκαλιά
που θα κοιμάσαι
Μα δεν αντέχεις
τέτοιο μαγνήτη
Και εκρήξεις για εμένα φυλάς
στο άδειο μας σπίτι
Το όνειρο λείπει
Μέσα σου του έρωτα έχει σβήσει το φως
και έχει ανάψει ο εγωισμός
Κι όλο με συγκρίνεις και κρίνεις
λες και είμαι για εσένα απλά αριθμός
Και ποιον αγαπάς πέρα απ' τον εαυτό σου
Και ποιον πολεμάς λες κι είναι εχθρός σου
Εμένα π' αγγίζεις, εμένα γκρεμίζεις
και μες τα συντρίμμια μετά κλαις για μας
Και ποιον αγαπάς σε ρωτάει κι η σκιά σου
Μονά ή ζυγά είναι όλα δικά σου
Εσύ αποφασίζεις, διατάζεις και ορίζεις
Την μοίρα ενώνω μα όλο την σπας
Και ποιον αγαπάς, πες μου ποιον αγαπάς
Κι αν σε λατρεύω
σε απογοητεύω
Σε λάθος για σένα ρυθμό
λες πως χορεύω
Ποιος φόβος φταίει
κι όλο θυμώνεις
Για όλα σε μένα ξεσπάς
και με τελειώνεις
Το αύριο παλιώνεις
Говоришь, что не хочешь меня,
Говоришь, что жалеешь.
Я пыталась быть твоей гаванью,
где ты сможешь отдохнуть,
Но ты не выносишь
такого магнетизма,
И взрываешься из-за меня,
в нашем пустом доме.
Мечта исчезла,
В тебе любовь угасла,
и взорвался эгоизм.
И ты всё время сравниваешь и судишь,
словно я для тебя просто число.
И кого ты любишь, кроме себя?
И с кем ты борешься, словно это твой враг?
Меня, которого ты трогаешь, меня, которого ты разрушаешь,
и среди развалин потом плачешь о нас.
И кого ты любишь, спрашивает даже твоя тень.
Всё твоё, всё под твоим контролем,
Ты решаешь, приказываешь и определяешь,
Судьбу я соединяю, но ты всё время разрушаешь.
И кого ты любишь, скажи мне, кого ты любишь?
И если я тебя обожаю,
я тебя разочаровываю,
В неправильном для тебя ритме,
говоришь, что я танцую.
Какой страх виноват,
и почему ты всё время злишься?
На всё ты срываешься на мне
и со мной заканчиваешь.
Завтра ты состаришься.