Moonsorrow - Jotunheim текст песни

Nuo valkoiset kentät tätä maata hallitsevat
Jään välkehtiessä hiljaa itkevät
Kaiken kuolevaisen ajat muistavat
Halki pohjoisen kirkas taivas siintää
Metsän huuruun saattaa kylmällä sateellaan
Tähdet taakseen kätkee, meren tuleen sytyttää
Ukkosellaan vuoriakin vavisuttaa
Päivät seisauttaen öisin raivoten
Kauan ovat pilvet kulkeneet
Rauhatta vetten päällä velloneet
Jos taivaankannen liekki nyt roudan sulattaa
Meitä vain riepottaa virta mukanaan
Nuo valkoiset kentät yötä häikäisevät
Hiljaiset jättiläiset jäästä ja kivestä
Maan kylmän kauniin saa tuuli hajottaa
Ja ikuinen virta lumena sataa
Lakeudet ainiaan vailla asujaa
Tahtoonsa jääkylmä tuuli maan kauniin taivuttaa
Kaukana viima pilviä ajaa
Kallioihin suruisat säkeensä kirjoittaa
Taivas eksyttää väsyneen vaeltajan
Jonka valkoinen tyhjyys lopulta maahan kaataa
Niin kiroavat jättiläiset jäästä ja kivestä
Ei tästä kukaan käy
Vaikka puut tuhkaksi palaisivat
Vaikka ranta karkaisi veden taa
Ei tätä maata voi ihminen omistaa

Перевод песни "Jotunheim"

Белые поля господствуют над этой землёй,
Молча рыдают в мерцании.
Все смертное помнят дни,
Сквозь северное ясное небо блестит.
Лесной туман охватывает холодным дождём,
Звезды прячутся, море загорается.
Громом трясут даже горы,
Дни стоят на месте, ночами бешено рычат.
Долго уже облака странствуют,
С миром спят на воде.
Если теперь пламя небосвода растопит иней,
То нас уносит поток.
Белые поля освещают ночь,
Тихие гиганты изо льда и камня.
Ветер разбивает землю в прах,
И вечный поток снега падает.
Ландшафты навечно безлюдны,
Холодный ветер склоняет землю к красоте.
Далеко ветер гонит облака,
Печально пишет свои строки на скалах.
Небо обманывает усталого странника,
Чей белый вакуум в конце концов опустит на землю.
Так проклинают гиганты изо льда и камня,
Но никто не будет здесь.
Даже если деревья сгорят дотла,
Даже если берег уйдёт за воду,
Человеку не принадлежит эта земля.