Мінулае было сапраўдным са зброяй у руках,
І кожны, хто жадаў тваё забраць сабе,
Ішоў вайной, дзе жах і кроў, нянавісць у вачах,
Дзе Перамога - сіла рук, да Роднага Любві.
Разнастайнасць – гэта выбар, параўнанне.
Прыроды Сіла нездарма зрабіла так,
Што ёсць і воўк, і змей, нянавісць і каханне.
Ваўку - ваўчына зграя. Кожнаму свой шлях.
Жывёла на смерць б'ецца, трымаючы кардоны,
І срэбрам не падкупны гонар важака.
Нашчадкам іх ня жыці ніколі у палоне.
Адгрызенаю будзе згубіцеля рука.
Здаровымі і моцнымі, шчаслівымі і вольнымі
Расці сярод Сваіх ім, і з верай у Сваё,
І ў памяці нашчадкаў застануцца героямі,
Што здолелі данесці ім свабоднае жыццё.
Цяпер багата згублена, але яшчэ ня знішчана!
І голас падсвядомасці грукоча праз вякі,
Браты мае прачнуцца з паняццем а сапраўднасці.
І цяжкі морак згіне ад Славянскай рукі.
| 1 | Ой мала я чоловіка (укр.нар.пісня) |
| 2 | Голос стали звонкой |
| 3 | Наша Сила |
| 4 | Древлянські стіни |
| 5 | Грязь |
| 6 | Скорбь славянской Земли |