Quando Lisboa anoitece
Como um veleiro sem velas
Alfama toda parece
Uma casa sem janelas
Aonde o povo arrefece
E numa agua-furtada
No espaco roubado a magoa
Que Alfama fica fechada
Em quatro paredes de agua
Quatro paredes de pranto
Quatro muros de ansiedade
Que a noite fazem o canto
Que se acende na cidade
Fechada em seu desencanto
Alfama cheira a saudade
Alfama nao cheira a fado
Cheira a povo, a solidao,
Cheira a silencio magoado
Sabe a tristeza com pao
Alfama nao cheira a fado
Mas nao tem outra cancao.
Kiedy noc zapada nad Lizbona
Jak zaglowiec bez zagli
Cala Alfama wyglada jak
Dom bez okien
Gdzie ludzie ziebna
Jak w pokoju na poddaszu
W przestrzeni pozbawionej smutku
Alfama usunela sie w zacisze
W czterech scianach wody
Cztery sciany lamentu
Cztery sciany niepokoju,
Ktore noca przynosza spiew
Rozpalajacy cale miasto
Zamknieta w swoim rozczarowaniu
Alfama pachnie tesknota
Alfama nie pachnie Fado
Pachnie narodem, samotnoscia
Pachnie smutna cisza
Smakiem smutku pomieszanego z chlebem
Alfama nie pachnie Fado
Ale nie ma innej piesni
1 | Beijo De Saudade |
2 | Medo |
3 | Feira De Castro |
4 | Alma De Vento |
5 | Montras |
6 | O Deserto |
7 | Primavera |
8 | Toada Do Desengano |
9 | Maria Lisboa |
10 | Fronteira |