Eins og dalalædan skreid um hlídarnar,
vid læddumst hljótt um stræti borganna.
Frá ottú fram á midjan morguninn
hljódrænt myrkur streymir um mín vit.
Á daudans vængjum svíf
fram á rauda nótt.
Á daudans vængjum svíf.
Frá náttmáli uns dagur rís á ný,
med ljós í flösku fram á rauda nótt,
vid drukkum í okkur fegurdina.
Af sárri reynslu, og bitri, vitid vex.
Á daudans vængjum svíf
frám á rauda nótt.
Á daudans vængjum svíf.
(Merci à Barbara pour cettes paroles)
Сколько раз кричали на стражах,
тихо звучали по улицам города.
С утра до полудня
мрачная тьма течет по моим венам.
На крыльях смерти летаю
в красную ночь.
На крыльях смерти летаю.
От ночного кошмара до восхода нового дня,
со светом в руках в красную ночь,
со сном в нас, красотой.
Из горького опыта и боли, и знаний мы выросли.
На крыльях смерти летаю
в красную ночь.
На крыльях смерти летаю.