Jacek Kaczmarski - Ambasadorowie текст песни

Jeszcze pod reka globus - z taka mapa swiata,
Na jaka stac strategie, plany i marzenia.
Jeszcze insygnia wladzy, sobolowa szata,
Gesty trefiony wlos i reki gest bez drzenia.
Jeszcze w zasiegu dloni zegar, jeszcze wczesnie,
Pewnosci siebie ruch wskazowki nie odbiera.
Wzrok - lustro duszy - widzi wszystko nawet we snie,
Ktoremu spokoj niesie Cyfra i Litera.

Tyle zrobili juz jak na swe mlode lata,
Ulega dziejow wosk ich nieomylnym sladom -
To George de Selve - obiecujacy dyplomata
I Jean de Dinteville - francuski ambasador.

Dyskretny przepych - tylko echem dostojenstwa,
Turecki dywan, wloska lutnia - znak obycia.
W milczacych ustach bezwzglednego smak zwyciestwa,
W postawach - wielkosc - osiagnieta juz za zycia.
Ciezka kotara obu wspiera tym co kryje.
Patrza przed siebie smialo, pewni swoich racji,
Wszak dyplomacja wlada wszystkim dzis - co zyje,
A oni - kwiat szesnastowiecznej dyplomacji!

Nie wiedza, co to bol, co dzuma, albo katar.
Zachciankom wielkich - swiat uczyni zwsze zadosc!
To George de Selve - obiecujacy dyplomata
I Jean de Dinteville - francuski ambasador.

Lecz w nastrojonej lutni nagle struna peka
I zolkna brzegi kart w otwartej wiedzy ksiedze...
Za krucyfiksem bladzi mimowolnie reka
Strzalka zegara isc zaczyna coraz predzej!
Straszliwy ksztalt przed nimi zjawia sie w pol kroku
i niszczy spokoj - czy artysta sie wyglupia?
Nie, to nie zart! Na ksztalt ten trzeba spojrzec z boku!
Zeby zobaczyc jasno, ze to czaszka trupia!

Byli - i nie ma ich, ach - coz za wielka strata!
Jak nazywali sie? Ktoz dzisiaj tego swiadom?
Ach! George de Selve! Obiecujacy dyplomata...
Ach! Jean de Dinteville, francuski ambasador...