Najprzytulniej tam, gdzie już nie ma nas
Miejsca, które skrył pod skrzydłami czas
To co było trwa, nikt nam nie zabierze wspomnień
Tamto słońce ma — o wiele większą moc
Nasz ulubiony brzeg, kolana zdarte wciąż
Rodzice krzyczą dość
Pora do domu, jest już chłodniej
Ognisko płoszy ciemność, cisza w sercach gra
Wpatrzeni tacy mali w ten ogromny świat
Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc
Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle
A z czterech świata stron przywoziliśmy wiatr
Walizki pełne snów, od śniegu bielszy piach
I klika mądrych prawd i szczęścia nieuchwytny zapach
Lecz gdzie są tamte dni, kiedy mierzyliśmy mniej
Jak forteca był nasz dom, my się bawiliśmy w nie
Wojna dalej toczy się, lecz to już chyba nie zabawa
Pędzący pociąg — nie usłyszy mego stop
Mała dziewczynka pełna gigantycznych trosk
Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc
Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle
Takie chwile kiedy zamykamy oczy i wracamy do tych dni jeszcze raz
Subtelny uśmiech i cichuteńki płacz
Najprzytulniej jest mi tam, gdzie nikt nie zdąży
Nie odnajdzie drogi nikt oprócz nas
Wracamy z dalekiej drogi do swoich starych przytulnych miejsc
Idealnych i niewzruszonych dni poukrywanych w pamięci mgle
Самое уютное место - там, где нас уже нет,
Места, которые время скрыло под своими крыльями.
То, что было, остаётся, никто не отнимет у нас воспоминаний.
То солнце имеет гораздо большую силу.
Наш любимый берег, колени всё ещё в царапинах,
Родители кричат: "Хватит!"
Пора домой, уже прохладнее.
Костёр отгоняет тьму, тишина играет в сердцах.
Мы, такие маленькие, смотрим на огромный мир.
Мы возвращаемся с далёкого пути в свои старые уютные места,
Идеальные и непоколебимые дни, спрятанные в тумане памяти.
И мы принесли ветер со всех четырёх сторон света,
Чемоданы полны снов, песок белее снега,
И несколько мудрых истин, и неуловимый запах счастья.
Но где те дни, когда мы мерили меньше?
Как крепость был наш дом, мы играли в него.
Война всё ещё идёт, но это, кажется, уже не игра.
Мчущийся поезд не услышит моего "стоп".
Маленькая девочка, полная гигантских забот.
Мы возвращаемся с далёкого пути в свои старые уютные места,
Идеальные и непоколебимые дни, спрятанные в тумане памяти.
Такие моменты, когда мы закрываем глаза и возвращаемся в те дни ещё раз,
Сдержанная улыбка и тихий плач.
Самое уютное место для меня - там, где никто не успеет,
Не найдёт дорогу никто, кроме нас.
Мы возвращаемся с далёкого пути в свои старые уютные места,
Идеальные и непоколебимые дни, спрятанные в тумане памяти.
1 | Co Z Nami Bedzie |
2 | Nowe Szanse |
3 | Karuzela |
4 | Hotel Chwil |
5 | Tamta dziewczyna |
6 | Flagi Serc |
7 | Kumple |
8 | Lec |
9 | Sen O Przyszlosci |
10 | All For You |